anneanne evinde olan şeyler

mesela; (bkz: deprem çanı) deprem olduğunda altında ki ziller sallanıp ses yapar ve uyarır ayrıca; (bkz: kuşlu saat) ve 4-5 poşet ilaç.

tütün kolonya.

eski ayak pedallı dikiş makinesi

gümüşlük

o tontiş anneanne ye karşın aksi bir dede

i̇çli köfte

hem görüntüsü hem tadı artık 'abi beni bi salın' kıvamında olan kent markalı şekerler.

uzun yastık

mutfakta ben kendimi bildim bileli trt türkü dinlenen ve hiçbir zaman kapanmayan radyo. duvarlarda düğünlerinden, annemin ve dayımın küçüklüğünden ve 1960-70 lerden kalma siyah beyaz fotoğraflar. evinde yattığımız her gecenin sabahında uyandıktan sonra yarım saat daha yer yatağından kalkmayarak dinlediğimiz yusufçuk kuşu sesleri.büyükbabamın hiçbir zaman oturma odasındaki masada eksik olmayan bulmacaları. evin daimi üyesi olan petibör bisküvi ve annemin her zaman ben küçükken de bunu bize zorla yedirirdin diyerek şikayet ettiği kokmuş lor peynir. çalışırken evin içini tur atan çamaşır makinesi (gerçi şu an yenilendi ama asla unutamam o hurdayı). bunun gibi birçok aklıma gelmeyen detaylar işte. o evi güzel kılan ise içindeki yaşanmışlıklar.35 yıldan beri edilen kavgalar, kahkahalar, gözyaşları..

poşetlenmiş kumanda

tütün kolonyası

çalı süpürgesi

saklı çikolatalar

numara çevirmeli ev telefonu rahmetli vefat edince ne yaptılar o telefonu bilmiyorum.

internet

size ananemin evini anlatayım. benim ananemin evi çok eski, yani baya baya eski. dedemin dedesi zamanında yapılmış bi ev. o dönemlere göre de gayet büyüktür. mutfağında kiler gibi bi yer var ama gizli, mutfak kapısı açılınca kilere giden yer kapanıyor. göstermeyince de anlaşılmıyor, dar geçitli mağara gibi karanlık bi yer. korkardım küçükken tek girmeye. çocukluğumuz bu değişik tarihi evde saklambaç oynamakla geçmiştir hep. yine mutfağında adını tam bilmiyorum tavanın 1 m kadar aşağısına çanak çömlek leğen falan koymak için ikinci bir tavan gibi oda büyüklüğünce tahtadan yer yapılmış. baya enteresandır mutfağı keşke gösterebilsem. sonra adına "küçük hayat" dedikleri bi odası var. bu küçük hayatta duvara çakılı raflar vardır , üzerinde bardak çanak ve yastıkların olduğu. duvarlarında değişik boncuk yada nohut gibi şeylerden yapılmış kolye gibi uzun duvar süsleri vardır. dedemin ve kardeşlerinin gençlik fotoğrafları da hemen yanında asılı durur. yine tavanında ufak sepet ve boncuklu süsler asılıdır. yıllardır merak ederim, içlerinde ne var o sepetlerin. ve odaya dair en sevdiğim özlediğim şey, o odanın kendine has kokusu vardır. kendimi bildim bileli hacı kokusu gibi ama o kadar ağır olmayan aşırı güzel bir koku. ananem kızardı oraya girmemize ama her seferinde bi bahaneleyle girip dururdum. simdilerde ananem felçli olduğu için, evinde kalmıyor. haliyle 1 yıldan fazladır girmedim o tarihi eve. kokusunu aşırı özledim. bayramlarda falan eve gelen misafirler antika evi görmeye geldik diyip, çocuklarına evi gezdiriyor, mutfaktaki o bahsettiğim yerleri tanıtıyor.. ev bildiğin müze, bildiğin tarih. hep ilgim olmuştur böyle eski evlere. hayalim desem güler misiniz, ama cidden arada kalmak için böyle mimarı ve eşyaları eskiye ait bir köy evim olsun isterdim.

(bkz: huzur) ne zaman gitsem yanlarına, evlerine bir huzur kaplar içimi. "tam da şuan onları ziyaret ederek en doğrusunu yapıyorsun." derim kendime. dedeme bakar gülümser anneanneme bakar göz kırparım. allah başımdan eksik etmesin...

takma diş

ya vallahi şöyle entry bir göz atayım dedim de harbi harbi bir babaannenin evine yakışacak şeyler var birde dönüp kendi babaannemin evine bakınca; çift kişilik lüks baza, lcd televizyon, koltuk takımı, klima, bulaşık makinası vb.. babaanne bu olmadı mı ne ?

torunları için saklı duran dünyanın en lezzeli çikolataları lokumları ve tabi ki balonlar

ayva reçeli.simdilerde annem de yapıyor ama anneannemin yaptığı receller bir başkaydı.belki çocuktum güzel gelirdi.rahmetle anıyorum canımın annesi...

yer yatağı ve bol bol abur cubur canım ananem çok özledim.

kapısı asla açılmayan salona girip kokuyu içine çekip salonla bütünleşmek ve kendini cia ajanı sanmak.

vefat etti, öyle bildiğim bir belirgin özelliği yok. ama herşeyini bilmek isterdim.

yeşil tekli koltuk

yürüme şeyisi(adını bilmiyorum) i̇ki bacağı şeker hastalığından kesilmişti. tek bacağı varken o yürüme şeyisi ile yürüdü.ve bana hep ürkütücü gelirdi cok üzülürdüm.erik yemesi yasakti bende bahçeden gizli gizli götürüp ona pencereden uzatirdim.hep bi pencereden bakardı köyüne ne görürdü, neye bakardi bilmem zaten ben cok küçükken kaybettik .allah rahmet eylesin.aklımda başka birsey kalmamış üzüldüm.

her köşesinde huzur, bir köşesinde de fiskos sehpa üstüne beyaz dantel

yuvarlak seyyar fırın

yer süngeri tabii ki. ne zaman kalmaya gitsek kuzenlerimle kavga ederdik yerde yatmak için. kavga edilecek en saçma şey olmasına rağmen sırt ağrısını göze alıp orada yatmak isterdik nedensizce...

döşek aha şunlardan işte

bolca yaramaz çocuk ve bolca güzel yemek

anneannemle dedemin devamlı tartışması. (bkz: relationship goals) ciddiye de alamıyorum, canlarım benim ya pamuk gibi yaptınız beni bir günde.

Yavru kaplumbağa kabuğu vardı, nedenini hala bilmiyorum

Yer sofrası ,yazın otururken dizinde çıkan hasır izi ve yemek sonrası ayakların uyuşmasıyla kalkmak için büyük bi efor göstermek ve bir de ev ekmeği :)

çerçeveletilmiş şekilde; sevilen damat, gelin ve torunların fotoğrafları. köşede de sevilmeyenlerin vesikalık fotoğrafları. ayıp olmasın diye.

Devasa bir vitrin

Renkli cam şekerler

Olmadık yerlerden bozuk para çıkması. En olası (bkz: halının altındaki para madeni ) Asla hayır demeyeceğini bile bile 'anneanne benim olsun mu' diyerek sahiplendikten sonra hepsini toplayıp bakkala gitmek

Yer yatağı... Ne zaman anneanneme kalmaya gitsek kuzenlerim bunda yatmak için kavga ediyor. Ayrı bir güzelliği var ama ben aristokrat takıldığım için normal yatakta yatmayı tercih eder ve bu kavgalara katılmam.

Benim anneannem evindeki duvar saatine kolye takmış böyle birşeyi onun evinden başka hiçbir yerde görmedim